Als de Sint zijn opwachting maakt, is dat altijd in vol ornaat. Hij gaat gekleed in een witte jurk en daar bovenop een rode mantel en houdt daarbij een goudkleurige staf in zijn hand. Als hoofddeksel draagt hij een rode mijter met een gouden kruis erop. Een mijter is het symbool van kerkelijke gezagsdragers. Dus zoals een goede bisschop betaamt, draagt ook Sint Nikolaas een mijter met daarop een gouden kruis. De echte Sint draagt ook een rode stola (een smalle strook stof) om zijn hals. Sinterklaas is als oude heer niet meer zo goed in staat veel te lopen en komt daarom aan in een stoomboot. Op land begeeft hij zich op zijn witte paard, de schimmel Amerigo. Onafscheidelijk van de Sint is ook zijn grote rode boek waarin staat geschreven welke kinderen zich het afgelopen jaar goed gedragen hebben.
Tezamen met Sinterklaas komen zijn Zwarte Pieten naar Nederland. Deze zijn lopen in de kleding van 16e-eeuwse pages. Pages waren persoonlijke dienaren van hooggeplaatste heren. De kleding van de Pieten is erg vrolijk en kleurig. De reden waarom de Pieten zwart zijn is niet geheel duidelijk. Tegenwoordig houden we het erop dat de Pieten hun kleur krijgen doordat zij zoveel werk hebben in en rond schoorstenen waardoor het roet niet meer van ze af kan.
Sinterklaas is allereerst een kindervriend. Echter dit geldt alleen voor kinderen die zich goed gedragen. Om kinderen te behoeden voor het slechte pad zijn er twee tradities ontwikkeld, namelijk de zak en de roe. De roe werd vroeger gebruikt om mensen fysiek te straffen; het krijgen van de roe is dus een dreigement voor een ouderwets pak slaag. De zak is het ergste wat kinderen kan overkomen. In dat geval worden ze, in de juten zak, meegenomen naar Spanje.
De zak heeft ook nog een andere functie, er wordt snoepgoed in opgeslagen voor de goede kinderen. De Zwarte Pieten strooien dit vaak in rondte. Het strooigoed zelf bestaat traditioneel uit pepernoten en wordt tegenwoordig aangevuld met schuimpjes. Snoepgoed staat dus vrij centraal in de huidige viering van het Sinterklaasfeest. Naast pepernoten zijn ook marsepein, speculaas en chocolade vervlochten met het Sinterklaasfeest. De chocolade bestaat vooral uit chocoladeletters of chocolademunten.
Wanneer de Sint eenmaal in het land is aangekomen (2e week van November) kunnen kinderen hun schoen zetten. In deze schoen stoppen ze vervolgens een wortel voor het paard van de Sint en eventueel leuke cadeautjes (tekeningen, brieven). Daarnaast kunnen de kinderen het schoen zetten ook gebruiken om te communiceren met de Sint. In de schoen kunnen kinderen hun verlanglijstje stoppen voor wat zij wensen op Sinterklaasavond. De schoen moet geplaatst worden bij de schoorsteen, omdat de Sint en zijn Pieten via de schoorsteen de huizen betreedt. Meestal worden kinderen beloond door de Sint die de schoenen traditioneel vult met chocolade munten.
De apotheose van het Sinterklaasfeest is Sinterklaasavond (5 december), ook wel Pakjesavond genoemd. Op zes december verlaat de Sint weer het land en voor die tijd gaat hij op bezoek bij alle gezinnen. Alle kinderen die zich goed gedragen krijgen die avond cadeau's van de Sint. De cadeau's worden afgeleverd in een juten zak, terwijl de Sint zelf over het algemeen niet de tijd heeft om alle kinderen te ontmoeten die avond. Voor het geven van al die cadeau's wil de Sint wel wat terug. Zo moeten de mensen die wachten op een teken van Sint, de oude heer toezingen. Er zijn een groot aantal Sinterklaasliedjes, die de Sint dan ook graag allemaal wil horen. Na een drukke nacht over de daken te struinen verlaat Sinterklaas op 6 december weer het land.
...terug